Nynorskordboka
rundlure
rundlura
verb
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å rundluraå rundlure | rundlurarrundlurer | rundlurte | har rundlurt | rundlur! |
rundlurar | rundlura | har rundlura | rundlur!rundlura!rundlure! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
rundlurt + substantiv | rundlurt + substantiv | den/det rundlurte + substantiv | rundlurte + substantiv | rundlurande |
rundlura + substantiv | rundlura + substantiv | den/det rundlura + substantiv | rundlura + substantiv |
Tyding og bruk
lure grundig;
lure trill rundt
Døme
- grunneigarane vart rundlurte av oppkjøparar