Nynorskordboka
rundlure
rundlura
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å rundluraå rundlure | rundlurarrundlurer | rundlurte | har rundlurt | rundlur! |
| rundlurar | rundlura | har rundlura | rundlur!rundlura!rundlure! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| rundlurt + substantiv | rundlurt + substantiv | den/det rundlurte + substantiv | rundlurte + substantiv | rundlurande |
| rundlura + substantiv | rundlura + substantiv | den/det rundlura + substantiv | rundlura + substantiv | |
Tyding og bruk
lure grundig;
lure trill rundt
Døme
- grunneigarane vart rundlurte av oppkjøparar