Nynorskordboka
bølle 1
substantiv hankjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein bølle | bøllen | bøllar | bøllane |
| hokjønn | ei bølle | bølla | bøller | bøllene |
Opphav
etter namnet på staden Bøllemosen i Danmark, kor ein bande gutar frå København heldt til i fritidaTyding og bruk
rå og brutal person;
Døme
- vere ei bølle og ein bråkmakar;
- oppføre seg som ei bølle