Bokmålsordboka
singularisme
substantiv hankjønn
| entall | flertall | ||
|---|---|---|---|
| ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form |
| en singularisme | singularismen | singularismer | singularismene |
Opphav
fra latin, nydanning av singularisBetydning og bruk
filosofisk retning som hevder at verden kan forklares ut fra ett prinsipp;
motsatt pluralisme