Bokmålsordboka
avløsing, avløsning, avløysing
substantiv hankjønn eller hunkjønn
| kjønn | entall | flertall | ||
|---|---|---|---|---|
| ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
| hankjønn | en avløsing | avløsingen | avløsinger | avløsingene |
| en avløsning | avløsningen | avløsninger | avløsningene | |
| en avløysing | avløysingen | avløysinger | avløysingene | |
| hunkjønn | ei/en avløsing | avløsinga | avløsinger | avløsingene |
| ei/en avløsning | avløsninga | avløsninger | avløsningene | |
| ei/en avløysing | avløysinga | avløysinger | avløysingene | |
Betydning og bruk
- det å løse (1) av eller bli avløst
Eksempel
- mannskapet fikk avløsing;
- avløsingen kom ikke