Bokmålsordboka
irre 1, eire
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å eire | eirer | eira | har eira | eir! |
| eiret | har eiret | |||
| å irre | irrer | irra | har irra | irr! |
| irret | har irret | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| eira + substantiv | eira + substantiv | den/det eira + substantiv | eira + substantiv | eirende |
| eiret + substantiv | eiret + substantiv | den/det eirede + substantiv | eirede + substantiv | |
| den/det eirete + substantiv | eirete + substantiv | |||
| irra + substantiv | irra + substantiv | den/det irra + substantiv | irra + substantiv | irrende |
| irret + substantiv | irret + substantiv | den/det irrede + substantiv | irrede + substantiv | |
| den/det irrete + substantiv | irrete + substantiv | |||