Bokmålsordboka
hvitne, kvitne
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å hvitne | hvitner | hvitna | har hvitna | hvitn!hvitne! |
| hvitnet | har hvitnet | |||
| å kvitne | kvitner | kvitna | har kvitna | kvitn!kvitne! |
| kvitnet | har kvitnet | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| hvitna + substantiv | hvitna + substantiv | den/det hvitna + substantiv | hvitna + substantiv | hvitnende |
| hvitnet + substantiv | hvitnet + substantiv | den/det hvitnede + substantiv | hvitnede + substantiv | |
| den/det hvitnete + substantiv | hvitnete + substantiv | |||
| kvitna + substantiv | kvitna + substantiv | den/det kvitna + substantiv | kvitna + substantiv | kvitnende |
| kvitnet + substantiv | kvitnet + substantiv | den/det kvitnede + substantiv | kvitnede + substantiv | |
| den/det kvitnete + substantiv | kvitnete + substantiv | |||
Betydning og bruk
bli hvit
Eksempel
- de håndhilste så hardt at knokene hvitnet