Bokmålsordboka
hvitkalke, kvitkalke
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å hvitkalke | hvitkalker | hvitkalka | har hvitkalka | hvitkalk! |
| hvitkalket | har hvitkalket | |||
| å kvitkalke | kvitkalker | kvitkalka | har kvitkalka | kvitkalk! |
| kvitkalket | har kvitkalket | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| hvitkalka + substantiv | hvitkalka + substantiv | den/det hvitkalka + substantiv | hvitkalka + substantiv | hvitkalkende |
| hvitkalket + substantiv | hvitkalket + substantiv | den/det hvitkalkede + substantiv | hvitkalkede + substantiv | |
| den/det hvitkalkete + substantiv | hvitkalkete + substantiv | |||
| kvitkalka + substantiv | kvitkalka + substantiv | den/det kvitkalka + substantiv | kvitkalka + substantiv | kvitkalkende |
| kvitkalket + substantiv | kvitkalket + substantiv | den/det kvitkalkede + substantiv | kvitkalkede + substantiv | |
| den/det kvitkalkete + substantiv | kvitkalkete + substantiv | |||