Bokmålsordboka
havning, hamning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en hamning | hamningen | hamninger | hamningene |
en havning | havningen | havninger | havningene | |
hunkjønn | ei/en hamning | hamninga | hamninger | hamningene |
ei/en havning | havninga | havninger | havningene |
Betydning og bruk
- det å havne (2, 1);