Bokmålsordboka
anriking, anrikning
substantiv hankjønn eller hunkjønn
kjønn | entall | flertall | ||
---|---|---|---|---|
ubestemt form | bestemt form | ubestemt form | bestemt form | |
hankjønn | en anriking | anrikingen | anrikinger | anrikingene |
en anrikning | anrikningen | anrikninger | anrikningene | |
hunkjønn | ei/en anriking | anrikinga | anrikinger | anrikingene |
ei/en anrikning | anrikninga | anrikninger | anrikningene |
Betydning og bruk
det å anrike