Bokmålsordboka
fråsse, fråtse
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å fråsse | fråsser | fråssa | har fråssa | fråss! |
| fråsset | har fråsset | |||
| å fråtse | fråtser | fråtsa | har fråtsa | fråts! |
| fråtset | har fråtset | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| fråssa + substantiv | fråssa + substantiv | den/det fråssa + substantiv | fråssa + substantiv | fråssende |
| fråsset + substantiv | fråsset + substantiv | den/det fråssede + substantiv | fråssede + substantiv | |
| den/det fråssete + substantiv | fråssete + substantiv | |||
| fråtsa + substantiv | fråtsa + substantiv | den/det fråtsa + substantiv | fråtsa + substantiv | fråtsende |
| fråtset + substantiv | fråtset + substantiv | den/det fråtsede + substantiv | fråtsede + substantiv | |
| den/det fråtsete + substantiv | fråtsete + substantiv | |||
Opphav
fra lavtyskBetydning og bruk
gasse seg, meske seg, ødsle med;
ha mer enn nok av
Eksempel
- fråsse i mat, penger, andres nød;
- fråsse i gode tilbud