Bokmålsordboka
finurlig
adjektiv
entall | flertall | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | |
finurlig | finurlig | finurlige | finurlige |
Opphav
fra svensk; trolig av fin etter mønster av for eksempel figurligBetydning og bruk
Eksempel
- en finurlig innretning;
- finurlige spørsmål