Bokmålsordboka
finpusse
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å finpusse | finpusser | finpussa | har finpussa | finpuss! |
| finpusset | har finpusset | |||
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hunkjønn | intetkjønn | bestemt form | flertall | |
| finpussa + substantiv | finpussa + substantiv | den/det finpussa + substantiv | finpussa + substantiv | finpussende |
| finpusset + substantiv | finpusset + substantiv | den/det finpussede + substantiv | finpussede + substantiv | |
| den/det finpussete + substantiv | finpussete + substantiv | |||
Betydning og bruk
- lage finpuss (2)
- gå igjennom for siste gang for å få noe helt bra
Eksempel
- finpusse et manuskript