linn
adjektiv
Opphav
opphavleg ‘bøyeleg, som gjev etter’; innverknad frå lin (3Tyding og bruk
Faste uttrykk
- linn bøyingi språkvitskap, om verb i germanske språk: bøying med tillagd ending i preteritum; til skilnad frå sterk bøying
- linne substantivsubstantiv som endar på trykklett vokal;
til skilnad frå sterke substantiv - linne verbi germanske språk: verb som lagar preteritum med bøyingsending;
til skilnad frå sterke verb