stallar, stallare
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt stallari, gjennom gammalengelsk; frå latin av stabulum ‘stall’Tyding og bruk
i norrøn tid: høg embetsmann i hirda til dei nordiske kongane, opphavleg ansvarleg for stallen til kongen
Døme
- i Noreg vart ingen stallar tilsett etter 1299