straff
substantiv hokjønn
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
rådgjerd, gjengjeld for brotsverk, misgjerd eller ulydnad;
refsing, tukting
Døme
- hard, rettvis, mild straff;
- få straff som fortent
- som etterledd i
- disiplinærstraff
- dødsstraff
- tilleggsstraff
Faste uttrykk
- sone straffa sisitje i fengsel; bøte for ei misferd