stjerne
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt stjarna, i tyding 4 frå engelsk; samanheng med astronom og stellaTyding og bruk
- himmellekam som er synleg som ein lysande prikk
Døme
- ein klar himmel med millionar av stjerner;
- i vest blinka ei stor stjerne
- òg i samansetningar som
- fiksstjerne
- kveldsstjerne
- morgonstjerne
- etter trua på at den innbyrdes stillinga til stjernene når eit menneske blir fødd, avgjer lagnaden for det mennesket
- vere fødd under ei lykkeleg stjerne
Døme
- få eit slag så ein ser stjerner
- noko som liknar ei stjerne
Døme
- eit juletre med stjerne i toppen;
- eit ord merkt med stjerne
- òg i samansetningar som
- gullstjerne
- sjøstjerne
- skogstjerne
- merke på ein viss standard
- campingplassen har tre stjerner
- avteikn
- ein hest med stjerne i panna
Faste uttrykk
- ha ei høg stjernevere vel omtykt, stå høgt i kurs (hos nokon)
- stå skrive i stjernenevere fastsett av lagnaden