spon
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt spánn, spónn; samanheng med spade (1Tyding og bruk
- flis, spøne som er skoren or tre eller anna materiale
Døme
- høvelspon;
- jernspon;
- det låg ein dunge spon under høvelbenken
- treskive til taktekking
Døme
- takspon
- treskei