offer
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt offr; av ofreTyding og bruk
- gåve til ein guddom
Døme
- bere fram eit offer for Herren
- som etterledd i ord som
- brennoffer
- slaktoffer
- soningsoffer
- frivillig pengegåve frå kyrkjefolket til eit visst føremål;jamfør kollekt (1)
Døme
- offeret denne søndagen går til ungdomsarbeidet
- sjølvgløymande handling
Døme
- fedrelandet krev dette offeret av oss;
- det var ikkje noko stort offer å slutte å røykje
- person som må bøte eller lide, ofte for handlingane til andre;
Døme
- han vart offer for eit mord;
- ho var offer for intrigar på jobben;
- læraren såg seg ut eit offer til leksehøyringa
- som etterledd i ord som
- dødsoffer
- gjeldsoffer
- krigsoffer