krenkje, krenke
krenkja, krenka
verb
Opphav
norrønt krenkja; av lågtysk krenken, av krank ‘sjuk’Tyding og bruk
Døme
- kjenne seg krenkt;
- det ho sa, krenkte han
- brukt som adjektiv:
- krenkjande ytringar;
- bli utsett for krenkjande haldningar
- ikkje respektere;
Døme
- krenkje ytringsfridomen;
- menneskerettane blir krenkte