kanin
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin cuniculusTyding og bruk
- dyr med gråbrun pels som liknar hare, men har kortare øyre og bakbein;Oryctolagus cuniculus
- kaninkjøt
Døme
- ete kanin
Faste uttrykk
- trekkje kaninar opp av hattenstadig kome med store overraskingar (som ein tryllekunstnar)
- yngle som kaninaryngle sterkt og ofte