hinder
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt hindrTyding og bruk
- det å hindre eller bli hindra
Døme
- vere til hinder for nokon
- noko som hindrar
Døme
- eit uoverstigeleg hinder
- i hestesport, friidrett og liknande: kunstig oppbygd hindring
Døme
- hesten reiv siste hinderet;
- 3000 m hinder