heimel 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt heimild, av heimr ‘heim’, jamfør heimill adjektiv ‘som ein har rett til å ha’; av heim (1Tyding og bruk
- (dokument som gjev) full rett til noko eller lovleg eige av noko
Døme
- ha heimel på noko
- rettsgrunnlag, løyve (1, 2)
Døme
- vedtaket har heimel i § 9;
- lova gjev heimel for dette
- kjelde for opplysning;prov for påstand
Døme
- eit gammalt diplom var den viktigaste heimelen hans