blink 1
substantiv hankjønn
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- merke til å sikte eller skyte på;(svart, rund) flekk midt i ei skyteskive
Døme
- skyte på blink;
- treffe blinken;
- skyte blink
- samling av tre som er blinka (1
Døme
- selje blinken på rot
Faste uttrykk
- fylle blinkeni skiskyting: treffe alle blinkane på skyteskive
- på tredje skyting imponerte han med å fylle blinken
- midt i blinkennett det ein ynskjer;
heilt rett- dette må vere ei bok midt i blinken for deg