belte
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt belti; av latin balteus, balteum ‘sverdreim’Tyding og bruk
- reim, band (1, 3) som tener til å halde noko fast eller i hop;
Døme
- bruke både belte og selar på buksa
- (smalare eller breiare) bandliknande stripe av eit område, ei (over)flate eller ein masse
Døme
- eit belte med barskog
Døme
- det varme beltet
- i matematikk: del av ei kuleflate avgrensa av to parallelle plan
- endelaust band (1, 4) (av stålplater) som ymse slag køyretøy går på;
- i orientalsk kampsport: teikn på dugleiksnivå
Døme
- blått, grønt belte i judo
Faste uttrykk
- ha svart belte i
- ha nådd eit høgt nivå i (ein viss kampsport)
- i overført tyding, ironisk: vere svært dugande til
- han har svart belte i shopping
- slag under beltet
- i boksing: ulovleg slag mot punkt under midja
- i overført tyding: feigt åtak
- stramme/spenne (inn) beltetleve meir nøysamt