behov
substantiv inkjekjønn
Uttale
behoˊvOpphav
av lågtysk behof; etterleddet samanheng med norrønt hóf ‘måte, mål’Tyding og bruk
det å trenge noko som kan oppheve ein fysiologisk, psykologisk eller praktisk mangeltilstand;
Døme
- ha behov for noko;
- dekkje eit behov;
- elevar med særskilde behov;
- tilfredsstille dei grunnleggjande behova;
- ei tid med skrikande behov for arbeidskraft;
- behovet for nye tekniske løysingar