krukke
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt krukka, frå lågtysk; eller gammalengelskTyding og bruk
rundt, heller høgt, flatbotna kar av steintøy, porselen, glas eller liknande
Døme
- ei krukke med vin
- som etterledd i ord som
- blomsterkrukke
- vasskrukke
Faste uttrykk
- Sareptas krukkeforråd som aldri går tomt;
sareptakrukke