hiatus
substantiv hankjønn
Opphav
av latin hiare ‘gape’Tyding og bruk
- i språkvitskap: samanstøyt av to vokalar som ikkje lagar diftong
Døme
- hiatus har vi i ord som ‘globoid’, ‘koffein’
- i metrikk: samanstøyt av endevokalen i eit ord og første vokalen i neste ord
Døme
- vi har hiatus i ‘ta att’