handtere
handtera
verb
Opphav
gjennom lågtysk hanteren ‘vitje ofte, drive handel’, frå fransk hanter ‘ha omgang med, vitje, utføre’; i nordisk omlaging og tydingsendring etter handTyding og bruk
- bruke eller behandle ein reiskap, eit hjelpemiddel, eit materiale eller liknande
Døme
- handtere både øks og sag
- ta seg av;ta hand om
Døme
- verksemder som handterer farleg avfall
- gå fram i ei sak eller liknande;meistre
Døme
- dei handterte situasjonen bra;
- det vart diskusjon om korleis dei skulle handtere saka