forstrekkje, forstrekke
forstrekkja, forstrekka
verb
Opphav
frå tysk; av for- (2Tyding og bruk
strekkje (særleg kroppsdel, muskel) så det blir skade
Døme
- forstrekke armen
Faste uttrykk
- forstrekkje segta på seg for mykje
- han forstrekte seg i forsøket