feber
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk; frå latinTyding og bruk
- sjukdomstilstand med høg kroppstemperatur
Døme
- ha høg feber;
- ha 39 i feber;
- liggje i feber
- som etterledd i ord som
- barselfeber
- gulfeber
- nervefeber
- som etterledd i ord som
- eksamensfeber
- lampefeber