etikette
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk; frå lågtysk sticke ‘stikke, stift’Tyding og bruk
sett av (uskrivne) reglar for skikk og bruk, særleg i selskapslivet, politikken, diplomatiet og ved hoffet
Døme
- kongeleg etikette;
- vere rekna som god etikette;
- bryte med etiketten;
- studere etikette og tradisjonar i dei gamle europeiske hoffa