erobre
erobra
verb
Opphav
av tysk erobern, opphavleg ‘få overtaket’Tyding og bruk
- ta over eit geografisk område med fysisk makt;
Døme
- erobre ei festning;
- erobre eit land
- vinne makt eller kontroll over noko
Døme
- erobre eit mandat;
- ho erobra førsteplassen;
- dei største artistane erobrar hitlistene i alle land
- få til å elske seg;forføre
Døme
- ho erobra mange menn;
- han ynskte å erobre hjartet hennar