eining
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt eining ‘einskap’; av ein (2Tyding og bruk
- samla heilskap;sjølvstendig del (av ein større heilskap)
Døme
- samle til større einingar;
- dele opp i mindre einingar
Faste uttrykk
- i einingaalt i eitt, støtt
- sitje og røykje i eininga
- militær einingavdeling i forsvaret i et land