blåmåndag
substantiv hankjønn
Opphav
etter tysk blauer Montag ‘blå måndag’, etter farga som vart brukt i kyrkjene måndagen i fastevekaTyding og bruk
- måndag etter fastelavnssøndag
- dag etter ein rangel
- dag da ein angrar på noko ein har gjort eller vore med på;tid da vonde, uynskte konsekvensar av tidlegare sigrar eller suksessar melder seg
Døme
- politikarane vakna til ein økonomisk blåmåndag