ballong
substantiv hankjønn
Uttale
balonˊgOpphav
frå fransk; av italiensk balla ‘ball’Tyding og bruk
- hylster, pose (av gummi, plast eller liknande) som blir blåse opp med luft eller med gass som er lettare enn luft
Døme
- blåse opp ein ballong;
- fargerike ballongar fylte med helium
- ballong (1) som politiet bruker for å måle om føraren av eit motorisert køyretøy har drukke alkohol
Døme
- politiet bad han blåse i ballongen
- kjerald av glas (1) med ballongform
- som etterledd i ord som
- glasballong
- vinballong
Faste uttrykk
- lufta gjekk ut av ballongeninteressa, engasjementet for eit tiltak eller liknande vart (brått) svekt eller borte