Nynorskordboka
volutt
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein volutt | volutten | voluttar | voluttane |
Opphav
gjennom fransk og, italiensk; frå latin volutus ‘ihoprulla’ av volvere ‘rulle, snu’Tyding og bruk
i bygningskunst og treskurd: ornamentalt spiralforma motiv (til dømes på jonisk søylehovud)