Nynorskordboka
vikar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vikar | vikaren | vikarar | vikarane |
Opphav
latin vicarius ‘som kjem i staden for’Tyding og bruk
person som mellombels tek over ei stilling, eit embete for ein annan
Døme
- skaffe, halde vikar;
- ha berre vikarar til lærarar