Nynorskordboka
vêrhane, verhane
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein verhane | verhanen | verhanar | verhanane |
| ein vêrhane | vêrhanen | vêrhanar | vêrhanane |
Tyding og bruk
- vindfløy (med haneform)
- vinglete (2) person (som skiftar standpunkt etter omstenda);
Døme
- ho var ein politisk vêrhane