Nynorskordboka
uoverkomeleg, uoverkommeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| uoverkomeleg | uoverkomeleg | uoverkomelege | uoverkomelege |
| uoverkommeleg | uoverkommeleg | uoverkommelege | uoverkommelege |
Tyding og bruk
som ein ikkje greier;
som ikkje lèt seg overkome
Døme
- eit uoverkomeleg arbeid;
- uoverkomelege oppgåver
- brukt som adverb:
- det var uoverkomeleg dyrt