Nynorskordboka
ufør
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ufør | uført | uføre | uføre |
Opphav
jamfør før (1Tyding og bruk
Døme
- han er ufør til gardsarbeid
- som på grunn av sjukdom eller skade har varig nedsett funksjonsevne
Døme
- ho er vorten ufør
- brukt som substantiv:
- dei kutta i stønaden til uføre