Nynorskordboka
turban
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein turban | turbanen | turbanar | turbanane |
Opphav
gjennom tyrkisk, frå persisk; same opphav som tulipanTyding og bruk
orientalsk hovudplagg som består av ei tøyremse som er vikla om hovudet