Nynorskordboka
turban
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein turban | turbanen | turbanar | turbanane |
Opphav
gjennom tyrkisk, frå persisk; same opphav som tulipanTyding og bruk
orientalsk hovudplagg med ei tøyremse som er vikla om ei lue