Nynorskordboka
tuberkel
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein tuberkel | tuberkelen | tuberklar | tuberklane |
Opphav
latin tuberculum, diminutiv av tuber ‘svulst’Tyding og bruk
liten knute i kroppsvev, danna av tuberkelbasillar