Nynorskordboka
suspendere
suspendera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å suspenderaå suspendere | suspenderer | suspenderte | har suspendert | suspender! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| suspendert + substantiv | suspendert + substantiv | den/det suspenderte + substantiv | suspenderte + substantiv | suspenderande |
Uttale
suspangdeˊreOpphav
frå latin ‘hengje opp, oppheve’Tyding og bruk
- mellombels løyse frå eit embete eller ei stilling
Døme
- bli suspendert frå stillinga si
- mellombels oppheve ein rett eller liknande
Døme
- suspendere ei lov