Nynorskordboka
sjakal
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sjakal | sjakalen | sjakalar | sjakalane |
Opphav
gjennom tyrkisk; frå persiskTyding og bruk
rovdyr av hundeslekta som lever i det søraustlege Europa, Asia og Nord-Afrika, Canis aureus