Nynorskordboka
sinus
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sinus | sinusen | sinusar | sinusane |
Opphav
frå latin; opphavleg ‘boge, bukt, fald’Tyding og bruk
- i matematikk: høve mellom den motståande kateten og hypotenusen for ein vinkel i ein rettvinkla trekant;symbol sin;til skilnad frå cosinus
- holrom eller kanal i lekamen, særleg i nasen og hjernen