Nynorskordboka
silhuett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein silhuett | silhuetten | silhuettar | silhuettane |
Uttale
siluetˊtOpphav
frå fransk; etter namnet til ministeren Étienne de Silhouette, 1709–1767, som utstyrte slottet sitt med sjølvlaga silhuettarTyding og bruk
- bilete som berre gjev omrisset av det avbilda
- omriss av noko eller nokon (mot lys bakgrunn);
Døme
- sjå silhuetten av noko mot himmelen