Nynorskordboka
satisfaksjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein satisfaksjon | satisfaksjonen | satisfaksjonar | satisfaksjonane |
Opphav
frå latin, av satisfacere ‘tilfredsstille’Tyding og bruk
Døme
- få satisfaksjon for ein gammal urett