Nynorskordboka
rugle 2
rugla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ruglaå rugle | ruglar | rugla | har rugla | rugl!rugla!rugle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| rugla + substantiv | rugla + substantiv | den/det rugla + substantiv | rugla + substantiv | ruglande |
Opphav
norrønt rugla ‘skiple, uroe’Tyding og bruk
liggje, stå eller gå ustøtt