Nynorskordboka
relikt 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit relikt | reliktet | relikt | relikta |
Opphav
frå latin, av relinquere ‘late etter seg’Tyding og bruk
leivning av noko som før har vore talrikt eller utbreidd, til dømes plante eller dyr som elles er utdøydd