Nynorskordboka
påle 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein påle | pålen | pålar | pålane |
Opphav
norrønt páll; jamfør latin palus ‘påle’Tyding og bruk
stolpe, staur, stokk (som er driven ned i grunnen)
Døme
- huset stod på pålar
Faste uttrykk
- stå som ein pålestå støtt;
vere påliteleg og sikker- han står som ein påle i norsk kunsthistorie